شده ام باده نشین صحرا

هیس از آن سوی شالیزار می آید صدایی

صدای آوازه خوانی بلبلان بهاری

افسوس که ماییم و نوای بی نوایی

به پاس عشق مجنون داده ایم بی وفایی

فقط صدای تو آرامم میکند ای که خدایی

صدای رعد برق باران اشک های آسمانی

دیگر چه صدایی رسا تر از تو ای سکوت بی صدایی

شب تاریکی جنگل من و خود و تنهایی

بیدارم من یا که در خواب میبینم رویایی

 آرام آرام قطره های باران چکیده اند ز شیروانی           از بوی سبزه بی رنگی آب دیگر شده ام شیدایی

لمس شن های نرم به از خواندن صد کتاب عرفانی

آب سرد آش گرم لذت های دلنشین دنیایی

برف سفید شب سیاه دیگر چه تضادی به ای زیبایی

باران گل سبزه دریا.در عجبم چرا شدم باده نشین  صحرا