خود درگیری

در درون من کودکیست که خسته از یک مرد شده هی مدام میخنده ولی قلب مرد از سنگ شده 

مردی خسته و عبوس کودکی شاد و خوشحال گاه و بی گاه کودکم و گاهی هم مرد  نمیدانم خنده های بلند بلند کودکانه  ام را چگونه زیر ریش های مردانه ام پنهان کنم یا که برعکس  بزرگ زاده ای کوچکم یا کوچک زاده ای بزرگ اصلا ولش کن هر چه که هستن رهایشان میکنم  بگزار باد تصمیم بگیرد مرا به کدام سو میبرد هرچند ته دلم هنوز باقصر های شنی و کوچه باغ ها و شن بازی هم بازی هام هست ولی خودم نه شاید روزی به هم رسیدن فقط شاید شاید خوشبختی همانجاست فقط شاید!!!!