غیره خدا هیچ کس نبود

در دنیای بزرگتر ها دیگر خبری از هفت سنگ نبود

دیگر صدای سوک سوک قایم شدن زیر تخت نبود

دیگر خبری از دفتر نقاشی و مداد رنگی نبود

دیگر شوق تعطیلی در یک روز برفی نبود

دیگر داغ شدن پاها از بازی فوتبال نبود

دیگر شوق گرفتن عیدی بعد هر سال نبود

دیگر خبری از کتاب های تن تن و قهرمان بازی نبود

دیگر خبری از کل کل بچه ها سر قرمز و آبی نبود

دیگر خبری از سر زدن  و زنگ زدن و گل خشکیده داخل نامه نبود

دیگر پشت سرم رفیق و هم بازی که نه حتی سایه ام نبود

دیگر زندگی ام به رهایی کودکیم حتی برای یک نفس نبود

اما باز هم یکی بود یکی نبود غیر از خدا هیچکس نبود

سمفونی برف

سمفونی برف  آرام آرام تند تند

خواستم نفس عمیقی بکشم دود تهران ناتمامش گذاشت تبدیل به سرفه شد حس آزادی ما شد زحمت  میخواستم برف را بغل کنم کاپشن دست کش بینمون فاصله انداخت دستکشم رو که در آوردم همان جا آب شد گویی که تنش رنگی نداشت 

دست من گرم گرم تن او سرد سرد زندگی پر از تناقض است به غیر از این برف که هست یک دست سفید

 

تن تو یه دریا

چه سهمی از دریا به غیر از سیلی میرسه به ساحل میرسه سنگ ها

تن تو یه دریا قلب من گوش ماهی افسوس مرا چیدند تیغ های خرچنگ ها

بی خورشید فردا دل خسته از هرجا تو روزنامه خوندم باز خودکشی نهنگ ها

با رنگ چشات سراب رو فهمیدم وقتی دویدم من به سوی آغوشت فرسنگ ها

دیوونه

بیا برگرد که دیگه کارش تمومه

همش همه چی رو میشکنه به هر بهونه

همش داره فکر میکنه آدرس خونت کدومه

این صدای من قلب یه آدم تنها دیوونه

بی تو این خونه دیگه شده یه ویرونه