از مجنونی و بودن مجنون لیلی شد لیلی
مثل شیرین که نداشت برای فرهاد خیری
آسمان چشمان من برای چمنت شده ابری
از باران من رنگین کمان گرفته رنگ نیلی
کاش از باغ دلت دستم میرسید به سیبی
تا بچینمش و آه انگار دارد می آید نسیمی
آه من نمیدانم به راستی تو کیستی
وهم وخیلی یا که اصلا تو نیستی
آه بیا که دیگر نماده برای من صبری
بیا ای طراوت و تازگی بعد از سردی
بیا ای باغ سرسبز بی برگی
