شعر دنبال یار

من میگردم به دنبالت چون ستاره دنبال دار              کهکشان ها اختران را گشته ام دنبال یار      به عشق چون محکوم شدم جرمم شد تناب دار          شعر و کتاب وفلسفه شد برایم پول وکار    زخم زبان هادیده ام از مشتی آدم نما بسان مار         در این دیار عاشق شدن هست گناه و آر       من شدم خسته و رفتم  از این شهر و دیار                 میروم هر جا که باشد آن جا شهر یار           میروم آنجا که باشند عاشقان چون شهریار           میدوم من میروم من میروم من برای یار

عباس (ع)

عباس چنان برافراخته علم.                         گویی بوده ناخدای جهان از عدم                           تو نیا دنبال آب نهر  علقم خو آمده به دور حرم     همه آفاق دورت بگردن ای مرکز سخا وکرم     تو بسان سروی وآن ها بسان تبر                 دزدان روشنی هستند در قتلگاه بدنبال قمر                    عباس از فرط گناهانم کور و کرم             دین را فروخته ام به مشتی سکه و درم                  بیابان کربلا  به خاطر تو شد خیابان بهشت    همه آفاق مدیون تو اند ای نیک سرشت             آمده دو بال جای دستت از آسمان              ای علمدار و تمام دل دلسوختگان                                                    

تمام شعر و ترانه من

خاضع است زین سبب شد دوست خاضعانه من.                                             خاشع است زین سبب شد اصرار خاشعانه من.                                               بی تبعیض است زین سبب شد  خانواده  من.                                                 بی سقف است زین سبب شدخانه وکاشانه من.                                             عادل است زین سبب شد قضاوت عادلانه من.                                                 عرفان است زین سبب شد شب های عارفانه من.                                            آرام است زین سبب شد سامان این دل دیوانه من                                          عاشق است زین سبب شد مونس حرف های عاشقانه من.                                باران است زین سبب شد تمام آن همه شعر و ترانه  من.                                    

دلتنگ باران

دلتنگم دلتنگ آن خاطرات دل تنگ بارانم.  مثل بید تشنه امیدوار به چشمه های ایرانم.                                                دلم باران می خواهد اما نه این باران رسیدی  بارانی اشک آلود از هرچه غصه و پلیدی                                              چه نسیم زیبایی میشود در آن صبح روشنایی.     رنگین کمان هم به همت باران میشود تداعی.                                   اما این باران از اشک های عاشقان است که می بارد  از دلتنگی و خستگی آسمان است که می بارد.                                باران ترانه ای بر عاشقان است.      باران محبت مادرانه آسمان است.                                                                       دلتنگ خبر بارانم  خبر بارانی به زلالی جویباران .    به قول نیما قاصد روزهای ابری داروگ کی میرسد باران