آب های رودخونه

دلم سقف نمی خواهد  مثل ویرونه          اسیر شدم لای دیوارای گرم این خانه   لذت آب تنی سنگ داخل رودخونه           یک قهوه میزه آخر و تاریک قهوه خونه

گرم گرم مثل صندلی کنار شومینه            ملس  مثل قاچ های پرتقال خونیه

لذت پاهای برهنه آغوش موج دریا            گرمی آتیش زیر برف و سوز سرما

 ترس صندلی کناری بال هواپیما             حس خوشحالی و غم  دیماه  

خسته ام از این اتوبان گاردریل دنیا         من پلی میخواهم به آن سوی اونجا

ای کاش من ....

ای کاش من گلی در دستت بودم    یا شاید هم شالی بر سرت بودم

یا که زره برفی بودم      من را نفس میکشیدی هوای سردی بودم

ای کاش من را گره میزدی       سر سفره هفتسین سبزی بودم

ای کاش در سرمای زمستان    مرا سر میکشیدی آش گرمی بودم

ای کاش باران می آمد و پناه میخواستی    ای کاش یک خانه آجری بودم

خواستید رومیزی با مبل یکی شود      ای کاش من  رومیزی خاکستری بودم